مشخصات مصرف کننده
فیلیپین دارای جمعیت 105،893،381 (جمعیت ژوئیه 2018) و نرخ رشد جمعیت 1.55٪ (تخمین سال 2018) است. مذهب غالب ، کاتولیک رومی است ، با 80.6٪ ، به دنبال آن پروتستان یک 8.2٪ (شامل شورای کلیساهای انجیلی فیلیپین 2.7٪ ، شورای ملی کلیساها در فیلیپین 1.2٪ ، سایر پروتستان 4.3٪). مسلمانان 5.6٪ از جمعیت را تشکیل می دهند. در هر زن 1.01 مرد وجود دارد.

میانگین سنی 23.7 سال است. 33.07٪ از جمعیت در سن 14 سال یا زیر سن دارند ، 19.17٪ از جمعیت بین 15 تا 24 سال ، 37.11٪ از جمعیت بین 25 تا 54 سال سن دارند ، 6.04٪ از جمعیت بین 55 تا 64 سال سن دارند. و 4.61 of از جمعیت 65 سال یا مسن تر هستند.
46.9٪ از مردم در مناطق شهری زندگی می کنند. نرخ شهرنشینی سالانه 1.99٪ است. جمعیت در نزدیکی مزارع خوب کشاورزی متمرکز شده است. بیشترین غلظت ها شامل شمال غربی و جنوب مرکزی لوزون ، پسوند جنوب شرقی لوزون و جزایر دریای ویسایان ، به ویژه سبو و نگروس است. مانیل محل زندگی یک هشتم کل جمعیت ملی است.

متوسط ​​خانوار 4/7 نفر است ، 5 درصد خانوارها فقط یک نفر ، 26 درصد خانوار را 2 یا 3 نفر ، 37 درصد خانوار را 4 یا 5 نفر و 32 درصد خانوار را 6 نفر یا بیشتر تشکیل می دهند. .
مناطق عمده شهری مانیل با 13 هزار و 482 میلیون نفر جمعیت ، داوائو با 1،745 میلیون نفر جمعیت ، زامبونگا با 894000 نفر جمعیت و آنتی پولو با 837،000 نفر جمعیت هستند.
96.3٪ از مردم می توانند بخوانند و بنویسند (2015). 25.4٪ از جمعیت در بخش کشاورزی ، 18.3٪ در صنعت و 56.3٪ در خدمات (2017 ارزیابی) فعالیت می کنند.

اصلاحات آموزش و پرورش اخیر در صدد تقویت سطح ثبت نام ، میزان فارغ التحصیلی و میانگین سال تحصیل در آموزش ابتدایی و متوسطه و ارتقاء کیفیت آموزش عالی بوده است. بسیاری از این اصلاحات بر علیه پس زمینه کاهش استانداردهای آموزشی در سیستم آموزش فیلیپین در دهه اول قرن بیست و یکم به تصویب رسید. گزارش ارزیابی اواسط دهه یونسکو در مورد سیستمهای آموزشی جنوب شرقی آسیا ، که در سال 2008 منتشر شد ، به عنوان مثال نشان داد که میزان مشارکت و پیشرفت در آموزش پایه در فیلیپین به دلیل کمبود مزمن مزمن به طرز چشمگیری کاهش یافته است. در سطح متوسطه نیز مشکلات همه جا بود: به طور مثال نرخ ثبت نام خالص در آموزش متوسطه تا سال 2005 به 58.5 درصد کاهش یافته است ، پس از افزایش از 55.4 درصد به حدود 66 درصد بین سال های 1991 و 2000. این نکته را می توان گفت که کشور ممکن است میزان سواد جوانان در حالی که هنوز هم مطابق با استانداردهای منطقه ای بالاست از 96.6 درصد در سال 1990 به 95.1 درصد در سال 2003 کاهش یافت و فیلیپین تنها کشور در آسیای جنوب شرقی با کاهش نرخ سواد جوانان بود. چنین نقایصی در عملکرد ضعیف دانشجویان فیلیپینی در آزمونهای ارزیابی بین المللی ، مانند روند مطالعات بین المللی ریاضیات و علوم (TIMSS) منعکس شده است. در سال 2003 ، سال گذشته که فیلیپین در این مطالعه شرکت کرده بود ، این کشور تنها در 34 کشور از 38 کشور در ریاضیات دبیرستان ها و 43 کشور از 46 کشور جهان در علوم دبیرستان قرار گرفت. در همین حال ، هزینه های آموزش و پرورش به عنوان درصد کل هزینه های دولت ، از 18.2 درصد در سال 1998 به 12.4 درصد در سال 2005 کاهش یافته است. برای رفع این کاستی ها ، دولت فیلیپین تغییرات ساختاری در سیستم آموزش ابتدایی را آغاز کرد و باعث افزایش چشمگیر مخارج آموزش شد.

قدرت خرید
تولید ناخالص داخلی سرانه (PPP) 8،400 دلار (2017) است که از 8000 دلار در سال 2016 در حال رشد است. شاخص جینی در فیلیپین 44.4 است (2015). این کشور را در 45مین نقطه در جهان قرار داده است. دستمزدها در فیلیپین از 9،876 PHP / Month در 2015 به 10458 PHP / Month در سال 2016 افزایش یافته است.

متوسط ​​درآمد سالانه خانواده های خانواده های فیلیپینی تقریباً 267 هزار پزو بود. در مقایسه ، متوسط ​​هزینه سالیانه خانواده برای همان سال 215000 پزو بود. از این رو ، خانواده های فیلیپینی به طور متوسط ​​سالانه 52 هزار پزو پس انداز می کنند. (اداره آمار فیلیپین)
در دوره Q4 (مصرف Q3: + 5.2٪ در سال) ، مصرف خصوصی نسبت به سال قبل 5.4٪ رشد داشته است ، که توسط یک بازار کار سخت تر حمایت می شود و تورم را کاهش می دهد.

براساس گزارش مجمع جهانی اقتصاد جهانی (WEF) فیلیپین از نظر 142 کشور از نظر برابری جنسیتی در رتبه نهم قرار گرفته است. براساس گزارش جهانی شکاف جنسیتی جهانی جهانی 2014 ، فیلیپین به عنوان یکی از 10 کشور برتر ، شرکت هایی با کشورهای پر درآمد نوردیک ، مانند فنلاند ، نروژ ، سوئد و دانمارک. شاخص شکاف جهانی جنسیت تفاوت بین دسترسی زنان و مردان به منابع و فرصت ها را به جای سطح کل دستیابی اندازه گیری می کند. رتبه نهم کلی فیلیپین با عملکرد بالا در دو شاخص: آموزش و سلامت و بقا انجام می شود. در هر دو بعد ، فیلیپین به بالاترین رتبه یک رسیده است ، تقریباً هیچ شکاف جنسیتی در میزان سواد ، ثبت نام در مقطع ابتدایی ، متوسطه و حتی تحصیلات عالی و امید به زندگی ندارد. با وجود این نتایج چشمگیر ، نابرابری جنسیتی در فرصت های اقتصادی و توانمندسازی سیاسی ، جایی که فیلیپین به ترتیب در رتبه های 24 و 17 قرار دارد ، ادامه دارد. رتبه بندی فیلیپین برای مشارکت نیروی کار حتی در 102 از 142 کشور جهان حتی پایین تر بود. این در شرایطی است که نرخ مشارکت زنان در کار فقط 53 درصد است که در مقایسه با میزان مشارکت مردان 81 درصد بسیار پایین است.

رفتار مصرف کننده
فیلیپین یک بازار مصرف جوان و پر جنب و جوش است که دارای پتانسیل رشد قوی است. تجربه خرید برای مصرف کنندگان فیلیپینی ، که نه تنها برای انجام خرید بلکه به عنوان یک فعالیت خانوادگی یا اجتماعی از مراکز مراجعه می کنند ، حائز اهمیت است. مصرف کنندگان طبقه متوسط ​​فیلیپینی ، خرید خرده فروشی مدرن را نمایانگر سبک زندگی شهری می دانند. اما در عین حال ، مصرف کننده فیلیپینی از مخارج ظاهری خوشش نمی آید ، به زندگی خانوادگی خود اولویت می بخشد و کاملاً متفقین و خودجوش است. تبلیغات با نشان دادن جذابیت های بدنی و کالاهای مادی به عنوان دروازه ای برای شادی و موفقیت ، به افزایش فرهنگ مصرف کننده کمک کرده است.

خرید آنلاین در بین فیلیپین های جوان روز به روز رایج تر می شود ، مصرف کنندگان فیلیپینی از بازدید از فروشگاه های خرده فروشی که در آن قادر به لمس و احساس محصول هستند ، لذت می برند و در طول فرآیند خرید از خدماتشان ارزش می گیرند. فیلیپین ها از جمله آگاه ترین مصرف کنندگان اجتماعی در جهان هستند. 86٪ از آنها مایل به پرداخت هزینه اضافی برای محصولات و خدمات حاصل از شرکتهایی هستند که متعهد به تأثیر مثبت اجتماعی و محیطی هستند.

مصرف کنندگان جوان همچنین به رشد چشمگیر اینترنت و خرده فروشی اینترنت موبایل کمک کرده اند. افزایش روز افزون خانواده های تک نفره و کوچکتر باعث افزایش تقاضا برای کالاهای خانگی فشرده می شود. خانوارهای کم درآمد تمایل دارند کالاهایی را با حجم کمتر یا وزن کمتر خریداری کنند ، حتی اگر این قیمت ها نسبت به بسته های بزرگتر گران باشد. استفاده از سکوهای مشارکتی مانند Airbnb و Uber طی سالهای گذشته در کشور رواج دارد.